Nazım Hikmet Ran - Memleketimden İnsan Manzaraları

Haydarpaşa garında
1941 baharında
saat on beş.
Merdivenlerin üstünde güneş
yorgunluk
ve telaş.
Bir adam
merdivenlerde duruyor
bir şeyler düşünerek.
Zayıf.
Korkak.
Burnu sivri ve uzun yanaklarının üstü çopur.
Merdivenlerdeki adam
Galip Usta
tuhaf şeyler düşünmekle meşhurdur:
Kaat helva yesem her gün diye düşündü
5 yaşında.
Mektebe gitsem» diye düşündü
10 yaşında.
Babamın bıçakçı dükkanından
Akşam ezanından önce çıksam diye düşündü
11 yaşında.
Sarı iskarpinlerim olsa
kızlar bana baksa
diye düşündü
15 yaşında.
Babam neden kapattı dükkanını?
Ve fabrika benzemiyor babamın dükkanına
diye düşündü
16 yaşında.
Gündeliğim artar mı? diye düşündü
20 yaşında.
Babam ellisinde öldü,
ben de böyle tez mi öleceğim?
diye düşündü
21 yaşındayken.
İşsiz kalırsam«diye düşündü
22 yaşında. «İşsiz kalırsam» diye düşündü
23 yaşında. «işsiz kalırsam» diye düşündü
24 yaşında.
Ve zaman zaman işsiz kalarak
İşsiz kalırsam» diye düşündü
50 yaşına kadar.
51 yaşında «İhtiyarladım. dedi
babamdan bir yıl fazla yaşadım.
Şimdi 52 yaşındadır.
İşsizdir.
Şimdi merdivenlerde durup
kaptırmış kafasını
düşüncelerin en tuhafına:
Kaç yaşında öleceğim?
Ölürken üzerimde yorgan olacak mı?
diye düşünüyor
Burnu sivri ve uzun.
Yanaklarının üstü çopur.