Sen inandırmakla, inandırmamak arasındaki
O siyah noktada durdun. 
Bunun adı işte: zulümdü. 
Bu zulümde sen beni bütün uçlarımdan çarmıha gerdin. 
Ben bütün uçlarımı kanatarak kopardım kendimi ordan. 
Tekrar tekrar, 
Tekrar tekrar kanattım ruth, 
...
...
Artık ruth, 
Senin söylediğin hiçbir şeye inanmayacağım

-Birhan Keskin